Pinol 
Motivos: coviñas.
Xa moi perto do Castriño está este pequeno afloramento granítico con tres coviñas, que tamén presenta ruptura pola cara N.
Motivos: coviñas.
Xa moi perto do Castriño está este pequeno afloramento granítico con tres coviñas, que tamén presenta ruptura pola cara N.
Doado é que haxa máis pedras pola zona con este tipo de insculturas.
ó redor
SAMPIL
Ben merece Sampil un repousado recorrido polas súas carreiras, dende as que poderemos ver elementos tradicionais aínda en bo estado de conservación: lumieiras, encalados, apeiros de traballo, corredores, balcóns , adegas, etc; enmarcados nunha natureza sempre impresionante nestas paraxes.
Polo antigo Camiño das Táboas podemos subir ata Cadeiras ou, se collemos cara o sur, baixar ata as viñas da Pena do Macho e aínda ir á Rega do Lobo, case perdida para o camiñante.
O CASTRIÑO
Á entrada de Sampil, collendo pola Xabiela, ademáis de ir ver os petroglifos do Barcal, Agro I e II, poderemos continuar camiño ata O castriño, curuto fortificado con restos de fosos e muros.
Ó fondo, unha amplísima vista onde o Sil vertebra a paisaxe ribeirá: San Cosmede, unha porción de viñedo con edificación pertencente ás monxas do mosteiro de Lobios, inserto na parroquia de Pinol e limitado polo Sil, o regato de Morlelos, de Alvite e o citado Castriño; cara Portabrosmos, A Barca de Abaixo, asulagada polo río, un dos pasos deste tramo fluvial e principio do camiño real que sobe polo Carreiro do Atallo, as viñas da Merla e a Fonte da Catuxiña; A Pena do Tesouro, cerca do actual embarcadoiro, na que o Meixide encontrou os cartos para facer a casa mellor de Portabrosmos; A Ibia, o pobo fundador, descendente de Noé, e por ende emparentados co mítico Breogán, onde se poden ver as súas casas mimetizadas cos bancais das viñas; o lugar
dende o que escorreu a cadea de ouro dende O Castriño ó Cachón de Ravacallos, estando no ser mesmo dos tesouros escapar da man dos incautos como ben nos conta Cunqueiro; a ubicación da villae romana do Souto de Chanteiro, da cal os restos agroman a flor da terra, podendo ser tamén romanos algúns sillares das edificacións do cumio.
É, logo, O Castriño, unha atalaia impresionante sobre o Río Sil dende a que poderemos deixarnos engaiolar por unha paisaxe suxerente, con recovecos, con chaves doutros mundos, coas luces, sombras e cores sempre mutando no tempo e no espacio.
ó redor
SAMPIL
Ben merece Sampil un repousado recorrido polas súas carreiras, dende as que poderemos ver elementos tradicionais aínda en bo estado de conservación: lumieiras, encalados, apeiros de traballo, corredores, balcóns , adegas, etc; enmarcados nunha natureza sempre impresionante nestas paraxes.
Polo antigo Camiño das Táboas podemos subir ata Cadeiras ou, se collemos cara o sur, baixar ata as viñas da Pena do Macho e aínda ir á Rega do Lobo, case perdida para o camiñante.O CASTRIÑO
Á entrada de Sampil, collendo pola Xabiela, ademáis de ir ver os petroglifos do Barcal, Agro I e II, poderemos continuar camiño ata O castriño, curuto fortificado con restos de fosos e muros.
Ó fondo, unha amplísima vista onde o Sil vertebra a paisaxe ribeirá: San Cosmede, unha porción de viñedo con edificación pertencente ás monxas do mosteiro de Lobios, inserto na parroquia de Pinol e limitado polo Sil, o regato de Morlelos, de Alvite e o citado Castriño; cara Portabrosmos, A Barca de Abaixo, asulagada polo río, un dos pasos deste tramo fluvial e principio do camiño real que sobe polo Carreiro do Atallo, as viñas da Merla e a Fonte da Catuxiña; A Pena do Tesouro, cerca do actual embarcadoiro, na que o Meixide encontrou os cartos para facer a casa mellor de Portabrosmos; A Ibia, o pobo fundador, descendente de Noé, e por ende emparentados co mítico Breogán, onde se poden ver as súas casas mimetizadas cos bancais das viñas; o lugar
dende o que escorreu a cadea de ouro dende O Castriño ó Cachón de Ravacallos, estando no ser mesmo dos tesouros escapar da man dos incautos como ben nos conta Cunqueiro; a ubicación da villae romana do Souto de Chanteiro, da cal os restos agroman a flor da terra, podendo ser tamén romanos algúns sillares das edificacións do cumio.É, logo, O Castriño, unha atalaia impresionante sobre o Río Sil dende a que poderemos deixarnos engaiolar por unha paisaxe suxerente, con recovecos, con chaves doutros mundos, coas luces, sombras e cores sempre mutando no tempo e no espacio.
Sem comentários:
Enviar um comentário