Proendos 
Motivos: coviñas, motivo a modo de “phi” grega.
Ten unha figura caracterizada por unha línea vertical e en cuia parte superior tén un semicírculo sobre a mesma, dándolle un apecto de “phi” grega. Ten, ademáis, dúas coviñas pegadas ó extremo inferior da liña vertical. Este tipo de motivo aparece representado nos sillares de igrexas e catedrais do Noroeste da península ibérica como na catedral de Ourense, na igrexa de Portomarín, Iria Flavia, etc.
Motivos: coviñas, motivo a modo de “phi” grega.
Ten unha figura caracterizada por unha línea vertical e en cuia parte superior tén un semicírculo sobre a mesma, dándolle un apecto de “phi” grega. Ten, ademáis, dúas coviñas pegadas ó extremo inferior da liña vertical. Este tipo de motivo aparece representado nos sillares de igrexas e catedrais do Noroeste da península ibérica como na catedral de Ourense, na igrexa de Portomarín, Iria Flavia, etc.
Semellante podería ser a representación que se aprecia nunha estela discoidea de San Vicente de Castillós (Pantón), conservada no museo provincial de Lugo.
A presencia destes motivos xunto con outros que non corresponden a temática prehistórica, aquelas que se superpoñen ás figuras clásicas do Bronce e que teñen un suco distinto, ou, os inscritos nos sillares dos castelos e os arriba citados de igrexas e catedrais, podémolos situar nun período non inferior ó século XI, cunha abundante proliferación entre os séculos XIII e XIV.
Poderemos pensar nesta pedra como un posible límite divisorio.
ó redor
A presencia destes motivos xunto con outros que non corresponden a temática prehistórica, aquelas que se superpoñen ás figuras clásicas do Bronce e que teñen un suco distinto, ou, os inscritos nos sillares dos castelos e os arriba citados de igrexas e catedrais, podémolos situar nun período non inferior ó século XI, cunha abundante proliferación entre os séculos XIII e XIV.
Poderemos pensar nesta pedra como un posible límite divisorio.
ó redor
A CALZADA DE PEDRIDE
A Pedra e o petroglifo de Pedride están a ambas as dúas beiras da chamada Calzada de Pedride que ven delimitando o xacemento romano de Proendos polo leste. Este camiño empedrado estaría cerca ou formaría parte do que Benito Sáez Taboada (As Vías Romanas na Provincia de Lugo. Ed. Lea, Santiago, 2004) faría provir do Dactonium –seguindo a Arias Vilas, Castillós, en Pantón- e cruzando o Cabe pola ponte de Canaval, pasaría pola Berea (Sober), Proendos, Liñarán, Santa Mariña, Castro de Gundivós, Sanmil, Mourentán e Doade, cruzando o Sil pola ponte de Paradela. Tamén poderíamos pensar, como di Rodicio, que a Calzada de Pedride podería seguir ata a Xabrega (San Martiño de Anllo) para pasar á orela ourensá polo chamado Pear da Ponte, hoxe asulagado polo encoro.
A Pedra e o petroglifo de Pedride están a ambas as dúas beiras da chamada Calzada de Pedride que ven delimitando o xacemento romano de Proendos polo leste. Este camiño empedrado estaría cerca ou formaría parte do que Benito Sáez Taboada (As Vías Romanas na Provincia de Lugo. Ed. Lea, Santiago, 2004) faría provir do Dactonium –seguindo a Arias Vilas, Castillós, en Pantón- e cruzando o Cabe pola ponte de Canaval, pasaría pola Berea (Sober), Proendos, Liñarán, Santa Mariña, Castro de Gundivós, Sanmil, Mourentán e Doade, cruzando o Sil pola ponte de Paradela. Tamén poderíamos pensar, como di Rodicio, que a Calzada de Pedride podería seguir ata a Xabrega (San Martiño de Anllo) para pasar á orela ourensá polo chamado Pear da Ponte, hoxe asulagado polo encoro.
Sem comentários:
Enviar um comentário