Javier Vivirido Salgado
Na agricultura dos nosos antergos a observación do Sol e a Lúa eran prácticas habituais. Xunto á experiencia son a orixe da tradición popular do uso do Calendario Luar na prantación, recolleita e control dos cultivos transmitida por xeracións de labregos que, nesta presunta modernización agroindustrial imposta por Europa, se está a perder.
Está demostrado pola “Lei de Gravitación Universal” que a Lúa exerce atracción sobre a Terra, e ésta sobre aquela. Comprobouse tamén que cando hai Lúa Chea a atracción entre as dúas é maior, provocando máis inestabilidade e axitación dos líquidos, como se pode observar nos movementos das mareas dos océanos.
O home deducíu empiricamente ó longo de séculos que nas fases Chea e Crecente os líquidos son atraídos por ela, provocando a súa subida. Cinguíndonos ó tema agrícola, supoñemos que a savia das prantas (que nun 98% é auga) tenderá tamén a subir ás puntas ou xemas do ápice, incrementando o crecemento e vigor das mesmas.
Na Chea e na Crecente a Lúa reflicte a luz do Sol sobre a Terra, chegando esta incluso a penetrar no terreo máis fácilmente que a solar, estimulando e potenciando a xerminación das sementes e o desenvolvemento das raíces.
Hai descridos que renegan da sabiduría popular, pero estatisticamente está demostrado que nas noites de Plenilunio se producen máis partos e máis hemorraxias intestinais e internas, seguramente debido ó aumento da presión pola atracción exercida polo noso satélite.
Tratando de recuperar este antigo aprendizaxe volve a estar en auxe a Agricultura Biodinámica, na que se recuperan estes calendarios luares que serviron e servirán de orientación nas diversas labouras do campo.
Agnósticos hainos pero, por se acaso, todos podan en Crecente ou Chea… ¡Non vaia ser que teñan razón os labregos de antes!
PRÁCTICAS AGRÍCOLAS SEGUNDO
O CALENDARIO LUNAR
O CALENDARIO LUNAR
LÚA NOVA
É a fase máis negativa para o campo.
Só se recomenda quitar as malas herbas e retirar as follas secas ou partes mortas da pranta.
Se se sementa o millo na nova bota a cabucha perto do chan.
Se se sega a herba na Nova a herba funga.
Se se trasfega o viño sáelle a flor ó viño (Candida micoderma, Pichia sp).
Se cortas a leña na nova, as ramas da árbore agromarán hacia abaixo, e serán máis crebadizas.
No viñedo romperán as varas pola base (excoriose).
LÚA CRECENTE E CHEA
En cambio, estas dúas fases son as máis favorables para os traballos do campo. A dinámica dos líquidos é máxima no 4º dia da fase chea.
Son as adecuadas para podar, xa que a pranta cicatriza mellor, recupérase antes e agromará con máis vigor.
No viñedo, botará máis rama, a cepa terá máis forza, e dará maior producción.
Tamen é unha fase adecuada para enxertar, regar, rozar fentos e toxos, abonar e cortar a leña.
LÚA MINGUANTE
Nesta fase empeza a diminuír a dinámica dos fluidos, a savia empeza a descender, sendo o punto máis debil o 5º dia.
É a fase adecuada para facer podas que teñan como finalidade reducir o vigor, forza ou crecemento das vides. Débese podar en viñedos de terreos moi fértiles e fondos.
Débese transplantar e arrancar cebolas, zanahorias, porros…
Tamén é adecuada para quitarlle os grilos ás patacas.
Trasfegar o viño. Indispensable facelo en dia claro.
Non é mala lúa para plantar cebolas, leitugas, facer semilleiros.
Se se queren facer vigas de madeira para a construcción débese cortar a árbore nesta fase, xa que non se apolilla a madeira.
Sem comentários:
Enviar um comentário